Sneak-preview

Zoals ik nu al een week roep: ik ben e-mailadressen aan het verzamelen voor een éénmalige promotiemailing vanuit de uitgever. Daarin volgt alle info over mijn aanstaande debuutroman 71|17, incl. prijs, aantal pagina's, waar het aan te schaffen is, cover&auteursfoto en overige informatie over het boek. Mocht je je afvragen waar dat dan voor is.

Nu heb ik het minimale (voor de uitgever benodigde) aantal van 50 e-mailadressen inmiddels voorbij gestreefd, dus dat is mooi (in vijf dagen tijd, YEAHHH!). DANK U, DANK U ZEER. Als dank daarvoor, en om mensen die nog twijfelen of gewoon over de helft van mijn posts heen leest, hier een korte sneak-preview van het boek:

'(...) Ik stond op en liep weer naar de badkamer. Ik keek in de spiegel. Dit keer was het niet mijn spiegelbeeld wat ik zag, maar een lichaam met een razende tornado erop. Het had ogen, een mond, een neus en twee oren. Ik had zo een cartoon binnen kunnen wandelen. Om alles met de grond gelijk te maken. Althans, zo voelde ik me. En dan zou het Sofía zijn, die me kwam bedaren. Als een Amazone kwam ze dan aan galopperen op een groot, zwart paard. Het zag er belachelijk uit. Ik wreef in mijn ogen. Daar was mijn spiegelbeeld weer.
Om een voor mij onbekende reden praatte ik soms met mijn spiegelbeeld. Op zich niet heel bijzonder. Maar het rare ervan was: mijn spiegelbeeld sprak terug. Weliswaar in mijn verbeelding, maar het sprak. Soms vroeg ik me dan wel eens af of dat nou wel zo gezond was. Of was ik gewoon gek aan het worden? Misschien kwam het wel door al dat piekeren van mij, waar Stephan het al over had. Misschien had hij dan toch gelijk.
‘Je wordt gek,’ zei mijn spiegelbeeld opeens, ‘maar dat is niet zo raar. Je hebt veel meegemaakt de laatste tijd.’
‘Je hebt gelijk,’ antwoordde ik verveeld, ‘het wordt tijd dat ik jou ga negeren.’
‘Waarom? Ik probeer je alleen maar te helpen.’
‘Je werkt op mijn zenuwen. Ik sluit mijn ogen en binnen vier tellen ben je voorgoed uit mijn hoofd verdwenen, begrepen?’
Ik sloot mijn ogen. Telde tot vier. Toen deed ik mijn ogen weer open. Hij was weg. Ik keek nu mezelf weer in de ogen. Tijd om terug naar bed te gaan. Stephan lag nu te slapen op de bank. Ik stapte mijn bed in en viel als een blok in slaap. (...)'

M.S.

NB: de vraag om e-mailadressen blijft doorlopen t/m 30 maart. Tot die tijd kun je je dus aanmelden om de mailing te ontvangen, zie in dit bericht hoe! Of om vrienden ervan te overtuigen hetzelfde te doen. Bij 100 e-mails volgt een nieuw (langer) fragment als sneak-preview!